Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
gander
hallo
ik vraag me af hoe is nou eigenlijk de schoen ontstaan.
wanneer (welke tijd)
door wie,
hoe
enz…
ik zou het graag willen weten
want ik ben bezig met een project
en de informatie zou heel nuttig zijn.
b.v.d.
vriendelijke groet,
P. Gander
Hoi P.Gander.
Ik ben ook bezig met informatie vinden over ‘'de schoen’'.
Ik zal als tip je geven:
- kijk veel op internet.
- ga naar de bibliotheek voor boeken over de schoen.
hier heb ik alvast iets voor je:
1. Hoe wordt een schoen gemaakt?
Om een schoen te maken zijn er meer dan100 stappen nodig. De eerste en de belangrijkste stap is het maken van de leest, dat is handgesneden houten of gegoten plastic vorm van de voet.
Deze leest bepaald alleen de vorm van de voetboog en de verdeling van waar het gewicht moet komen, deze 2 stappen zijn zeer belangrijk om de schoen lekker te laten zitten.
Voor elk model schoen heb je weer een ander model leest nodig.
De maker van de leest legt eerst 35 metingen vast van een voetafdruk waaruit je kan opmerken hoe het gewicht verdeeld moet worden.
Verder kan je dan zien hoe de neus van de schoen moet komen. Door de omtrek van de voetholte en de bal te meten kan je zien hoe de voet in de schoen zal gaan. Ook zal de maker kijken hoe de voet in de schoen kan bewegen, soms is het lastig om een mooie schoen te maken die toch comfortabel zit.
Na het maken van de leest wordt de hoogte van de hiel bepaald, als het te hoog is doet het pijn, maar als het te laag is glijd je voet uit de schoen.
Met de leest als voorbeeld snijdt een patroon maker het boven leer en de voering van de schoen. De randen worden afgesneden en de delen worden aan elkaar genaaid.
Nu maakt hij aan de binnen kant de neus stevig en dat doet hij ook bij de hiel ( dit heet contrefort ) hij weekt het leer zodat het de juiste vorm kan aannemen, het boven leer wordt om de leest gespannen en strak aan getrokken, daarna wordt het leer vast gespijkerd. Het leer moet 2 weken op de leest drogen.
De afwerking bestaat uit het bijwerken van de rand tussen het bovenleer en de zool, het bijschaven van de hak en het aanbrengen van de binnenzool.
Tenslotte wordt de schoen gepoetst en is de schoen klaar om opgelopen te worden.
2. De sandaal
Omdat de sandaal het gemakkelijkst te maken is, is het niet verrassend dat de sandaal de eerste echte schoen was. Elke oude schoen lijkt haar eigen ontwerp van het basisontwerp te hebben gekend: een stevige zool met bandjes of riempjes.
Al in 3500 voor Christus hadden de Egyptenaren schoenen, ze maakten zolen in de juiste maat van gevlochten papyrus en bevestigden daar riemen aan vast om de zolen op de juiste plaatst te houden. De sandalen werden gebruikt als bescherming voor het ruwe terrein in het gloeiende zand. De zolen van de Romeinse Keizerinnen waren uit goud gegoten en de bandjes hadden zeldzame stenen.
De Japanners hadden “zori’ s” gevlochten sandalen. De Perzen en Indiërs hadden handgesneden plateausandalen met een teenknop, en de Afrikanen naaide slippers uit willekeurig geverfd leer. Later maakte de slaven sandalen van vilt en de Spanjaarden van touw. Zelfs de Britten droegen ondanks het natte en kille klimaat kopieën van sandalen. Veel schoenen zeggen iets over de status van een persoon maar de sandaal is het symbool van armoede en rijkdom geweest. De armen droegen in de Middeleeuwen eenvoudige houten sandalen; middeleeuwse priester en monniken hadden sandalen om te laten zien dat ze wereldse luxe hadden.
Na 1000 jaar uit de mode zijn geweest, maakte de sandaal in de jaren ’20 zijn terug komst. Deze nieuwe sandaal had een hak.
In de jaren ’70 werden ze uitgebracht door hoge discosandalen met slangenprints en leersoorten met parelmoer glans. Door deze stijl kreeg de sandaal een ordinaire uitsraling die in de jaren ’80 weer werd weggenomen. Ontwerpers als Maud Frizon, Manolo Blahnik en Bennis Edwards wisten de sandaal weer draagbaar te maken zodat je de tenen niet helemaal zag., maar de schoen bleef toch ook sexy.
De onzichtbare sandaal.
Na de tweede wereld oorlog zochten de Europeanen een manier om toch iets anders te zijn. Chistian Dior en Salvatore Ferragamo kwamen met een bijzonder nieuw ontwerp:” de onzichtbare sandaal”. Aangezien tijdens de oorlog leer schaars was, moesten de schoenenmakers opzoek naar iets nieuws. Ferragamo zag een creatieve uitdaging en gebruikte cellulose en snoeppapier, die hij met gouden draad tot sierlijke bandjes vlocht. Toen hij op een dag naar de vissers op de rivier ging kwam hij op het idee om sandalen van visdraden te maken. Later maakte hij de hele boven kant van nylongaren en als je naar de schoen keek leek het net alsof de schoen los aan je voeten hing. Ondanks alle publiciteit werden de schoenen haast niet verkocht.
3. Meester ontwerper: André Perugia.
André Perugia wordt in 1893 in Nice als een zoon van een schoenmaker geboren en bewees al snel dat hij een wonder kind was. Op zijn 16e opende hij zijn eerste zaak. Hij werd bekend door zijn schoenen met hakken. Hij maakte pumps en sandalen van schitterende slangenhuiden, paars suède, goudkleurig geiten leer en glanzend hagendissen leer. De society- vrouwen waren niet alleen geïnteresseerd in zijn prachtige schoenen maar ook in André zelf omdat hij een vrij knappe man was.
Hij werd wereld beroemd toen hij samen ging werken met de wereldberoemde couturier Paul Poiret, die de jonge André aan het eind van de WO I als ontwerper in dienst nam. Alle beroemde filmsterren die de schoenen van André Perugia wilden hebben stelde hij niet teleur hij maakte voor iedereen een prachtige schoen met ieder een eigen ontwerp. Doordat hij tegen zijn schoenen praatte, werd hij niet alleen bekend als genie, maar ook als iemand die een beetje buitengewoon was.
Hij heeft een boek geschreven over zijn schoenen “from Eve to Rita Hayworth “waarin hij zijn schoenen allemaal psychologische portretten noemt.
Hopelijk heb je er wat aan.
Vriendelijke groet
I . K
he ik houd mn werkstuk ook over schoenen, En ik wil ook wel wat info delen (
)
Schoenmode is een verschijnsel dat al bijna 1000 jaar oud is. Voor die tijd werd schoeisel eigenlijk alleen gedragen om de voeten te beschermen. De eerste echte Europese modeschoen is waarschijnlijk de puntige snavelschoen, die rond 1200 door de Kruisvaarders werd “meegebracht” van hun reizen naar het Heilige Land.
In dit artikel geeft het Nederlands Leder en Schoenenmuseum in Waalwijk een overzicht van de schoen in de Europese cultuur.
Schoenen uit het oude Egypte.
Tot ca. 1500 voor Christus was het in Egypte heel normaal om op blote voeten te lopen. Schoenen werden gezien als statussymbool en niet als gebruiksvoorwerp. Geleidelijk werd het minder fatsoenlijk om op blote voeten te lopen.
Rijke mensen hadden schoenen of sandalen van zacht leer, versierd met juwelen en goud. Vrouwen droegen vaak schoenen in de vorm van een bootje, gemaakt van gevlochten riet. Farao's droegen ook sandalen van papyrus (dat is een soort riet dat langs de Nijl groeit) en leer. Net als in Mesopotamië was de punt van de sandaal opgekruld.
Het model van de sandaal was voor arme en rijke mensen meestal hetzelfde, maar het verschil bestond uit de versieringen en het materiaal waarvan ze waren gemaakt. Leer en papyrus waren duur, gevlochten riet en palmbast niet. In die tijd had je al leer in allerlei kleuren: paars, groen of purper voor volwassenen en rood of groen voor kinderen.
Werklieden droegen stevige leren schoenen die een beetje op onze pantoffels lijken. Priesters hadden heel speciale schoenen. Die mochten niet van leer zijn omdat de huid van gedode dieren als onrein werd beschouwd. Omdat priesters het contact met de goden moesten onderhouden mochten ze niets doen of dragen waar de goden boos om zouden worden. Daarom bonden de priesters repen papyrus over elkaar heen om hun voeten.
